ما آدم ها در زندگی تجربه های زیادی کسب می کنیم که شاید جای دیگری از همین زندگی به دردمان بخورد. تجربیات تلخ و شیرین جزء زندگی ما هستند وتکه هایی از جورچین زندگانی را تکمیل می کنند. اساس هر تجربه تغییر است، - حالا این تغییر ممکن است در مکان باشد یا در زمان و یا در درون آدمی- مهم نیست که تغییر در کدام وجه باشد بل آن چه مهم تر است درس آموزی از تغییر است. باید این تغییر و تجربه برای مان مفید شود، پلی باشد برای جلو رفتن؛ حالا می خواهد تلخ باشد یا شیرین. اساسا در زندگی آدم جلو رفتن مهم است و هر آن چه به این امر کمک کند مهم می شود و ارزش مند.
حالا من اول یک تجربه جدید ایستاده ام ؛تمام قد و بی اضطراب. تجربه ای که چندان نمی شناسمش و درکش نکرده ام، تغییری که هم در زمان است و هم در مکان و هم شاید در درون. ارتباطاتی که تا کنون این قدر از نزدیک ندیده ام شان و در فضای شان تنفس نکرده ام. این تجربه بیشتر از آن که برایم دلهره و ترس بیاورد جذابیت دارد و نا آشنایی. استاده ام چو شمع مترسان ز آتشم...

پی نوشت:

1. دعا کنید که تجربه خوبی باشد و برایم مفید شود.
2. ممکن است از چند روز دیگر به این جا کمتر سر بزنم پس عذر تقصیر بپذیرید. البته امیدوارم که محسن عزیز از مرخصی بلند مدتش برگردد و حیاط این خانه را صفایی بدهد.
3. نقد و نظر مطلب کورش علیانی به جاهای خوبی رسیده شما هم می توانید به بحث کمک کنید البته به شرط منطقی و آرام بحث کردن. حتما قبلش ضد جوش مصرف کنید.
4. اللهم ان لم تکن غفرت لنا فیما مضی من شعبان فاغفر لنا فیما بقی منه.