این روزها که به انتخابات نزدیک می شویم زمان خوبی است که به رفتارهای سیاسی خودمون دقت کنیم. حالا لازم نیست که خیلی متخصص و یا حتی کنجکاو باشیم، کافیه هر کدوم از ما به رفتار خودمون نگاه کنیم و خیلی منصفانه نقد کنیم. یکی از مشکلات ما در ایران سیاست زدگی بیش از حد و فراگیر جامعه است به طوری که اگر کسی حرف می زنه همه مون برای حرفاش یه ما به ازای سیاسی-حتی اگه نداشته باشه- می تراشیم. اگه کسی لبخند بزنه، اگه لبخند نزنه؛ اگه تو مراسمی پیش کسی بشینه، اگه پیش فرد خاصی نشینه؛ اگه تو مراسمی باشه، اگه نباشه...خلاصه اگه نفس هم بکشی باید دلیلی سیاسی براش بیاری که به فلان دلیل و به خاطر حمایت و همراهی با فلان گروه و جناح و حزب و باند نفس کشیدم.
اصلا این درد سیاست زدگی و حزب و باند بازی یکی از مهم ترین دردهای سطحی ماست. به این دلیل می گم درد سطحی که باید به دنبال دلیل این درد درجای دیگری گشت و اون هم کاریکاتوری شدن اجزای نرم افزاری اجتماعه. کاریکاتور به تصویری میگن که در اون تناسب بین اجزا به هم خورده باشه مثلا اگه نسبت بین دماغ و لب به هم بخوره میگن کاریکاتوره...
توی جامعه هم این مشکل ممکنه به وجود بیاد، اگه تو جامعه ای نسبت بین سیاست، فرهنگ و اقتصاد به هم بخوره اون جامعه به دردهای زیادی مبتلا میشه مثل همین سیاست زدگی، رانت خواری، فساد، حتی قتل و آدم کشی و ...و زندگی توی همچین جامعه ای دل شیر می خواد و کله...
برای دوای درد هم باید دوباره و از اول این نسبت ها رو برای خودمون بازتعریف کنیم و چهارچوب ها رو تعریف و تبیین کنیم. و همه مون خودمون رو ملزم به رعایت این چهارچوب های ارزشی کنیم.

پی نوشت:

1. ببخشید اگر سیستم نظردهی مشکل دارد.فکر می کنم اگر با فایر فاکس کهف رو ببینید کمتر به مشکل برمی خورید
2. برنامه "بررسی مسایل اجتماعی ایران" از این هفته یکشنبه و سه شنبه از شبکه سوم پخش می شود- این برنامه جلسات درسی دکتر رفیع پور در این موضوع است- اگر حال داشتید و علاقه حتما ببینید.

برچسب‌ها: روزانه وقایع