يا لطيف

1. ما كاري نمي كنيم!

چند وقتي است كه رژيم غاصب صهيونيستي براي چندمين بار گذرگاه هاي منتهي به غزه را مسدود كرده است و از ارسال هر گونه محموله اي به اين منطقه جلوگيري مي نمايد.در اين مجال در پي آنم كه جستار گونه به كارهايي كه ما مي توانيم در اين قبال انجام دهيم اشاره كنم.
چند وقت پيش يكي از دوستان شروع به حركتي در عرصه وبلاگي كرد كه بعدها به خروش وبلاگي تعبير شد، نا گفته پيداست كه به حركت هايي از اين دست چندان اعتقادي نه داشته و نه دارم-البته اندكي! چرا-.يا اين كه مثلا چند روز پيش دوستي كه از فرط بي خيالي در مورد اين موضوع در دانشگاه عصباني بود، پيش نهادي مي خواست براي كار كردن در اين باره- البته پيش نهادي كه بشود با چند نفر انجام اش داد-. در اين كه اين نوع كار ها جز كليشه هايي براي ديروز و گزارش كارهايي براي امروز چيز ديگري باشند شك دارم- هر چند اين گفته به هيچ وجه ناظر به نيت پاك و دل سوزي اين دوستان نيست-.
گمان مي كنم پيش از هر كاري بايستي به اين نگاه كنيم كه اين كار چه فايده اي خواهد داشت؟ و يا اين كه چه هدفي را دنبال مي كند؟ مثلا سوالي كه در ذهن من خيلي پر رنگ نقش بسته اين است كه چرا اسراييل به اين راحتي مي تواند هر وقت كه اراده كرد اين كارها را بكند و هيچ عامل باز دارنده اي هم در برابرش وجود ندارد؟ اگر قبول كنيم كه عملا اسراييل با بستن غزه پاي اش را به راحتي روي حلقوم فلسطينيان و حتي همه مسلمين مي گذارد و تا حد توان فشار مي دهد و مانند زنگي مست هر آن چه مي خواهد به زور تلكه گيري به دست مي آورد؛ آيا مسلمين با همه دبدبه و كبكبه شان چنين حلقومي از اسراييل سراغ ندارند؟ اگر دارند و سراغش نمي روند كه بي غيرت اند و اگر ندارند و به دنبال پيدا كردن اش هم نيستند بي عرضه اند.
حالا بياييد با همين نگاه به موضوع بنگريم، آيا واقعا جنبش وبلاگي آن هم وبلاگ هايي كه همه اشان به زبان فارسي هستند و مخاطبان شان هم افراد خاص و محدود، به راستي پاي بر حلقوم اسراييل نهادن است؟ يا برگزاري مسابقه كتاب خواني؟ بياييد رو راست باشيم؛آيا اين كارها را براي اين كه وجدان مان راحت بخوابد انجام نمي دهيم؟

برچسب‌ها: روزانه وقایع