"));
دوباره از نو...
یا لطیف

ما آدم ها زود دل می بندیم و انس می گیریم -آن قدر زود که حتی خودمان هم متوجه این انس گرفتن نمی شویم-. تازه وقتی می فهمیم با کسی یا چیزی یا جایی مانوس شده ایم که هنگامه جدایی می رسد و باید دلی را برداریم و برویم.ما با بیشتر چیزهایی که دور و برمان قرار دارند انس می گیریم و خیلی راحت برای مان جزئی از زندگی و هستی می شوند و این همه جز امتحان نیست که در اوج دوست داشتن باید دل بکنیم و بگذاریم و بگذریم.
و کیست که بفهمد سر این سخن که "ربنا تقبل منا هذا القربان".

پی نوشت:

1. دل بسته ام مرا ز سر خویش وا مکن...
2. بعد از دو ماه ننوشتن شروع سخت است.
3. از همه دوستانی که مراسم برای کهف گرفتند و فاتحه خواندند ممنونم. باری کهف هست تا امیدی هست و تا کسی هست که برایش فاتحه ای بخواند.
4. از بچه های تبریز دلگیرم، شرح این دلگیری بماند برای بعد.

برچسب‌ها:

تا به حال 0 نفر نظر خود را گفته‌اند:

ارسال یک نظر