"میراث فرهنگی" را دوستانی که در تبریز بوده اند-اگر خیلی جوان نباشند-می شناسند."میراث" نشانه نبوغ یک نسل در جهت استمرار رشد و حرکت گروهی بود و ناشی از یک بینش عمیق، منطقی، آینده نگر و رو به جلو.
هرچند میراث نتوانست به اهداف خود به طور کامل برسد اما این نکته چیزی از ارزش های آن نسل کم نخواهد کرد.نام میراث برای من و خیلی از دوستان هم دوره و هم راه نامی است یاد آور خاطراتی تلخ وشیرین؛ خاطرات دوران فعالیت گروهی که در کوره حوادث عجیب و غریب دوران ما همواره در کنار هم ایستادند و تلاش کردند که آن چه را که آموخته بودند به دیگران انتقال دهند. هسته اولیه میراث را دوستانی تشکیل می دادند که پس از چندین سال فعالیت، آگاهانه به اهمیت تربیت نیرو و انتقال تجارب واقف بودند.
همه این ها را گفتم که بگویم چند وقتی است که فکری شده ام دوباره میراث را-البته فعلا به صورت مجازی احیا کنم-ناسلامتی ما هنوز"آقای مدیر مسئول"ایم.-.هر چند در این مسیر بایستی نظر دوستان را هم بدانم؛همه دوستانی که در دوره های مختلف در میراث زحمت کشیدند؛ سردبیران،نویسنده ها و...؛نمی دانم چند نفر از آن دوستان این جا را می بینند؛ اما خیلی دوست دارم که نظر همگی را بدانم.اگر توانستید دیگر یاران را مطلع کنید.

برچسب‌ها: پرونده, روزانه وقایع, نشریه میراث فرهنگی