نوشتار قبلی من شاید آن‌چنان که باید ربط و بسط مناسبی با مطلب آمیز نداشت بل‌که نوعی اظهار بیان و کلام خودم بود که بهانه‌اش را نوشته‌ی آمیز مهیا کرد.
آن‌چه که من در نوشتار خود سعی در بیان و توضیح‌اش برآمدم برمی‌گشت به نقدی که از ابتدا به میراث داشته‌ام. مختصر آن‌که میراث با توان کسانی‌که کار اجرایی و تدارک آن‌را به‌عهده گرفته بودند، می‌توانست طوری آماده شود که برای ارتباط فراگیر در فضای دانشگاهی مؤثر واقع شود. امّا میراث با داشتن ابزار ارتباط فراگیر تنها، نشریه‌ای شد که نه تنها جایگاه خود را نیافت، بل‌که پس از گذشت زمان کوتاهی به فراموشی سپرده شد: امروز دیگر کسی همّت آن را ندارد تا راه رفته را ادامه دهد و تا پسان روزی که دور هم نخواهد بود، میراث به کلی از یادها خواهد رفت. شاید خاطره‌اش تنها برای اندک جماعتی بماند که خود را مشغول میراث کرده بودند. شاید هم...

سعی کردم در جواب کسانی‌که برای نوشته‌ام پیام گذاشته بودند، در بخش نظرات جواب‌های‌ام را بگذارم که نشد. ناچار همه‌ی جواب‌ها را همین‌جا و به‌طور یک‌جا می‌گذارم.

ف.س عزیز!
قضاوت شما بر مبنای همان نگاه بیرونی‌ای است که من هم در نوشته‌ی خود از آن بهره جسته‌ام. علی‌رغم نامریی بودن گفته‌های آمیز برای ما که بیرون از دایره‌ی میراثیان بوده‌ایم، به‌تر است در محدوده‌ی افکار و آرایی که آمیز مطرح کرده کمی به تأمل بیش‌تر بنشینیم تا بل‌که راهی تازه را پی بگیریم.

جناب ناشناس!
ساختن نه با مدح به‌دست می‌آید و نه با سکوت. اگر نقد در جای‌گاهی شایسته مطرح شود، راه اعتدال و پیشرفت هموارتر به‌نظر خواهد آمد. علف هرزه‌ی تعصب نیز با هرس نقد راهی برای تحمل نکردن، نق‌زدن و... باقی نخواهد گذاشت.

جناب m!
چه خوب که شما دو تا از حسن‌هایی که مورد قبول بنده نیز هست را مورد اشاره قرار دادید. کار دسته جمعی و رصدکردن مجموعه‌ای که با ابزار نقد به جای مدح، راه خود را به سمت تکامل طی می‌کند، به حق کاری‌ست که در توان یک نشریه‌ی داخلی می‌باشد. امّا حرف‌های بنده بیش‌تر برمی‌گشت به ضرورت کار فراگیر در عرصه‌ی نشریات دانشگاهی آن‌هم در زمانه‌ای که توان کار کردن هم‌زمان بر روی نشریه داخلی و فراگیر وجود ندارد.

پ.ن:
پرونده‌ی میراث هم‌چنان باز است. دست‌اندرکاران نشریه میراث و باقی دوستانی که حرف‌هایی را درباره‌ی میراث و نیز نسبت به حرف‌های مطرح‌شده دارند، می‌توانند نوشته‌های خود را به ای‌میل زیر بفرستند تا در کهف منتشر شود:

برچسب‌ها: پرونده, نشریه میراث فرهنگی