يا لطيف

اتفاقات اين چند روز برايم اعجاب آور شده است، برکناري وزير اقتصاد و حرف هايش در مراسم توديع و معارفه و موضع گيري دولتي ها در اين زمينه؛ اين يادداشت روزنامه ايران هم که ديگر نورعلي نور؛ نامه نگاري رييس جمهور و رييس مجلس هم که ديگر جاي خود.

اين جا اساسا سياسي نيست و من هم نمي خواهم وارد بحث هاي سياسي شوم، تنها مي خواهم نظرتان را در مورد اين مطالبي که گفتم بدانم؛ البته از نظر فرهنگي باشد فبها المراد؛.

پي نوشت:

*دوست گرامي "از همين حوالي" از اينکه اين همه تاخير در جواب گويي دارم ببخشيد، تنها دليل اين امر دو چيز است "تنبلي" و "نشدنش".تنبلي که احتياج به تعريف ندارد اما در مورد نشدن؛مثل اينکه نقد نوشتن براي ميراث هم مثل نوشتن براي آن سخت است، راستش را بخواهيد يکي دوبار نشستم که بنويسم اما نشد؛باري به هر جهت قول مي دهم که هر چه زودتر جوابي بنويسم.

*يک نامه براي کهف رسيده بود که متاسفانه اصلا خوانا نبود هر چه تلاش کرديم نشد که بفهميم چيست.با عرض شرمندگي دوباره ارسال کنيد.

*يکي از مسايل مهم در نقد و اتقان بحث مشخص بودن طرف هاي بحث است بنابراين خواهش مي کنم که دوستان با اسامي اصلي به اظهار نظر و نقد بپردازند.هر چند مي دانم که برخي بحث خرما و منع را پيش خواهند کشيد که چون همه اين حقير را مي شناسند موضوعيت ندارد.

*امروز سيد حيدر زنگ زده بود و مي گفت که اختتاميه سه شنبه است، در ضمن مي گفت که يکشنبه هفته بعد قراره بچه هاي قديمي و جديد دور هم جمع شوند، خوش حال شدم و اميدوارم که بتونم بيام.

برچسب‌ها: روزانه وقایع

بسمه‌تعالی
به رسم همیشه بهانه‌ای برای شروع...
رسول اعظم(ص): برترین مرتبه ایمان آن است که بدانی هر کجا باشی خدا با تو است.
با سلام و آرزوی موفقیت در سال جدید

خودم را درگیر چیدمان نوشتار نمی‌کنم تا اسیر لفاظی نباشم. اگر ساده و صریح می‌نویسم جسارتم را ببخشید. دیر زمانی است که در جریان وبلاگ‌ها هستم امّا مدت بسیار کوتاهی است که در جمع بازدید کنندگان کهف و دیگران بوده‌ام.
امان، که برای کسانی که دیگر در خیابان‌های دانشگاه طی طریق نمی‌کنند و روی ابرهای آسمان دانشگاه گام بر نمی‌دارند زندگی از افق آرمان به افق منطق تغییر حالت می‌دهد. ای کاش در دنیای مجازی افراد بیشتری قدم می‌زدند و زمان دید و بازدید بیشتر می‌شد.
میراث همان بود که بود، با همه تعاریفی که داشت و برنامه‌ریزی‌ها و چارچوب‌ها. ضرورت بحث وجود نشریه‌ای فراگیر در دانشگاه به ما مربوط می‌شد نه به میراث، که میراث جایگاه خود را داشت حداقل در واحد خواهران. ما و شما گاه خیلی یک‌طرفه به قاضی رفته‌ایم نه اینکه کم کاری‌هایمان را توجیه کنیم، می‌شناسم خیلی از منتقدین کنونی را که هم آن زمان در کنارمان بودند و هم آن زمان منتقد هم بودند و هم آن زمان هیچ دوایی و نسخه‌ای برای این مریض به اقوال بعضی‌ها مفلوک نپیچیدند. الحمدالله که پرونده در جریان افتاده، این‌بار همت از شما.
به این فکر نکرده بودیم که میراث یک بینش، یک منطق، یک آینده و یک حرکت بود. امّا بدون شک همه میراثیان در عمق این واژه‌ها قلم زدند، صفحه بستند و توزیع کردند. بگذریم از اینکه خیلی‌ها ناآگاهانه و گاه کمی نیمه آگاهانه نخواستند و نشد که بپذیرند این حرکت را و گاه بوی سیاست نیز می‌آمد.
این نکته حرف همیشگی‌مان بود که فقط نقد می‌کنیم و ما فقط نقد می‌کنیم، اکنون که میراث از دستان آویزان قدیمی‌ترها در دستان شما افتاده است پس...
صد حیف که دنیای شما خیلی دور از دسترس کسانی است که با میراث و در آرمان‌های آن غرق بودند. نه اینکه خود را مشغول آن کردند و چه مادرانی که هیچ وقت تند باد این اندیشه ریشه تفکرشان را سست نکرد که روزی بچه‌هایشان فراموش می‌شوند. دست اندرکاران میراث چندان اطلاعی راجع به کهف ندارند. مضاف بر اینکه خیلی‌ها دیگر در دانشگاه نیستند و آنها که مانده‌اند نیز سرشان شلوغ‌تر از این حرف‌ها و دغدغه‌های کنونی‌شان نیز رنگین‌تر از این دست مباحث است.
با وجودی که نقدهای شما گاه بیراه هم نیست امّا این‌ها را گفتم تا در حق خیلی‌ها بی‌انصافی نکرده باشیم. آنها که هل من ناصر... شما را می‌بینند شاید در جواب بگویند هیچ برای گفتن نیست و شاید هم ترس از گفتن و یا... به امید خدا.
برای نوآوری‌تان در شکوفایی میراث و... آرزوی موفقیت دارم.
پ.ن:
متنی که در بالا گذاشته شد نظر بلندبالایی بود که مربوط به این نوشته‌ آمیز فرنگیس خان الموتی می‌شد. امّا تصمیم گرفتم با انتشار این‌نظر به‌عنوان یک مطلب مستقل، فتح بابی کرده باشم برای شرکت باقی دوستان عزیزی که قصد کرده‌اند حرف و نظر خود را در مورد میراث بیان کنند. ضمن این‌که لینکی که در بالای صفحه و به‌عنوان «نوشتن برای ما» قرارگرفته است برای همین منظور تدارک دیده شده است.

برچسب‌ها: پرونده, نشریه میراث فرهنگی

یا لطیف

دوست دارم آن چه می نگارم تنها انجام رسالتی باشد که بر دوشم سنگینی می کند، دور از هر گونه حب و بغضی که مانعم شود، تا حقیقت را ببینم و بنمایانم-ان شاءالله-
پرونده ای که به تازگی این جا در کهف گشوده شده، پرونده آمال و آرزوهایی است که یک نسل داشت و هنوز پیدا می شوند از آن نسل کسانی که مشتاق اند و منتظر که این آرمان ها و آرزوها جایی بیابند برای ظهور.
پیش از آن که به اصل موضوع بپردازم بر خود فرض می دانم که از تمام دوستانی که لطفی نموده اند قدردانی نمایم.آن چه در تمامی اظهار نظرها- با هر دیدگاهی – مشهود بود میل و اشتیاق دوستان برای شروع کاری نو بود که بیش از همه شاید مرا خوش حال نمود.
و اما بعد...
آن چه در مطلب ابتدایی در مورد "میراث" نوشتم و باعث موضع گیری های موافق و مخالفی گردید دیدگاه کسی است که از اوایل شروع به کار میراث دورادور دستی بر این خرمن آتش اندود داشته و قطعا در بی فروغی و شاید خاموشی آن مقصر بوده. همان گونه که در مطلب قبل آورده ام ایده ایجاد یک نشریه داخلی درون مجموعه در شرایط خاص زمان خود ،که دفتر هفتاد و دو من کاغذ می خواهد برای شرح، ایده ای خلاقانه بود و گمان نمی کنم دوستان فعال آن زمان مجموعه با این نظر حقیر به مخالفت و ستیزه برخیزند.
آن چه در نوشته قبل در پی آن بودم نه دفاع بی چون و چرا ازعملکرد میراث بوده و نه تحریف تاریخ که دوستی به شوخی یا جدی به ما نسبت داده بود، آن چه که مشتاقانه در پی آن بودم چند نکته است که اشاره خواهم کرد:

1. یاد آوری اهمیت طرح ایده های نو و خلاق در جهت پیشرفت گروهی و رودررویی با مسائل و مشکلاتی که در یک کار گروهی و تشکیلاتی بروز می نمایند.
2. میراث هر چه بود و به هر آن کجا که رسید بی شک بخش مهمی از خاطرات نسل ما و مجموعه را تشکیل می دهد و فکر می کنم که همه وظیفه داریم فضایی ایجاد نماییم تا در آن به دور از حب و بغض به نقد گذشته خویش و مجموعه خویش بپردازیم. حال این گوی و این میدان...
3. ایجاد فضای نقد در مجموعه یکی از مهم ترین نتایجی بود که میراث فرهنگی تا حدودی به آن رسید ؛هر چند بسیاری از این نقدها متوجه میراث بود.دوستانی که در میراث زحمت کشیده اند به خوبی به یاد خواهند آورد انتقادهای فراوان و گاهی به دور از انصاف دوستان را.
4. دوستانی که با این حقیر حشر و نشر بیشتری داشته اند می دانند که ایجاد بستری برای تداوم فعالیت و تلاش اجتماعی و علی الخصوص فرهنگی در فضایی بیرون از دانشگاه همواره یکی از مسائل مهمی بوده که ذهن مرا به خود معطوف و مشغول داشته است. چند نفر از دوستان هم قطعا پیشنهاد مرا در این مورد به خاطر خواهند آورد؛اکنون گمان می کنم زمان آن فرا رسیده که "دست به کاری زنم که غصه سر آید...
5. ...

پی نوشت:

• منتظر نوشته های دوستان در مورد نقد میراث و همچنین پیشنهادهای شان در مورد حرکت جدید هستم.آدرس را که دارید؟؟
• هل من ناصر ینصرنی؟؟؟
• نظرتون در مورد تغییرات جدید کهف چیه؟
• مطالب مرتبط:
میراث راهی تازه را خواهد پیمود!
و میراثی که از ما نخواهد ماند...
هل من ناصر...؟

برچسب‌ها: پرونده, مقاله, نشریه میراث فرهنگی